Τέτοια μέρα ένα χρόνο πριν, 26 Φεβρουαρίου του 2020, βρέθηκε το πρώτο θετικό κρούσμα κορωνοϊού στη χώρα μας. Αμέσως ακυρώθηκαν τα καρναβάλια σε όλη την Ελλάδα και οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση ήταν οργανωμένη για το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Οι αντιδράσεις σίγουρα ήταν πολλές. Το πρώτο σοκ μεγάλο. Τι ήταν αυτός ο τόσο σοβαρός ιός που δεν μας άφηνε να γιορτάσουμε όπως ξέραμε; Γιατί τέτοιος πανικός για έναν ιό; Τόσοι ακόμα υπάρχουν. Στις 10 Μαρτίου ανακοινώνεται αναστολή λειτουργίας όλων των σχολείων. Στις 22 Μαρτίου, δώδεκα μέρες μετά έρχεται και το πρώτο lockdown. Εκεί ήταν που όλοι (ή τουλάχιστον οι περισσότεροι) καταλάβαμε ότι τα πράγματα ήταν δύσκολα.
Η πρώτη καραντίνα ήταν πρωτόγνωρη, δύσκολη. Έπρεπε να μείνουμε σπίτι, μακριά από τα αγαπημένα μας πρόσωπα, να αποφεύγουμε αγκαλιές και φιλιά μαζί τους, να κάνουμε κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχαμε συνηθίσει. Μάθαμε να μαγειρεύουμε, κάποιοι πήραμε κιλά, κάποιοι χάσαμε, ανακαλύψαμε ότι μπορούμε να κουβεντιάσουμε με τους τοίχους, τα έπιπλα, να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να περάσει η ώρα. Όσον αφορά τις βόλτες τα νούμερα 6 και 2 είχαν την τιμητική τους.
Στις 4 Μαΐου η καθημερινότητα άρχισε να επιστρέφει στην κανονική της ροή. Επιτέλους θα μπορούσαμε να απολαύσουμε την άνοιξη ελεύθεροι. Όση τουλάχιστον είχε απομείνει. Τα σχολεία και τα μαγαζιά άνοιξαν, οι πολίτες μπορούσαν να μετακινηθούν από νομό σε νομό χωρίς περιορισμούς. Το καλοκαίρι ήταν προ των θυρών. Οι ελπίδες για ένα «φυσιολογικό» καλοκαίρι αυξάνονταν.
Το καλοκαίρι πράγματι δεν ήταν εντελώς διαφορετικό σε σχέση με αυτά που είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια. Ο φόβος μην κολλήσουμε τον ιό συνέχιζε να υπάρχει, όμως, οι περιορισμοί ήταν ελάχιστοι σε σχέση με το λοκντάουν. Μπορούσαμε να ταξιδέψουμε με τα απαιτούμενα μέτρα προστασίας. Απαραίτητη ήταν η απόσταση και ο σωστός αερισμός των εσωτερικών χώρων. Στις καφετέριες και τα εστιατόρια έπρεπε να είμαστε λίγα άτομα σε κάθε παρέα, κάθε τραπέζι, αλλά το σημαντικό ήταν ότι μπορούσαμε να βγούμε έξω.
Όλα ήταν «καλά» μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου. Η αυξανόμενη τάση των κρουσμάτων επέβαλε την υποχρεωτική χρήση μάσκας τόσο στους εσωτερικούς, όσο και στους εξωτερικούς χώρους. Το μέτρο αυτό, όμως, δεν έφερε αποτέλεσμα. Τα κρούσματα συνέχιζαν να ανεβαίνουν. Έτσι, στις 7 Νοεμβρίου τέθηκε σε εφαρμογή νέο λοκντάουν. Η καραντίνα νούμερο 2 ήταν γεγονός. Μόνο που τα πράγματα αυτή τη φορά δεν ήταν το ίδιο «εύκολα» όπως στην πρώτη καραντίνα του Μαρτίου. Η κατάσταση μεταβάλλεται από τη μία μέρα στην άλλη. Τίποτα δεν είναι σίγουρο. Τα σχολεία μία ανοίγουν, μία κλείνουν. Το ίδο γίνεται και με την αγορά. Το click away και click in shop είναι οι νέες συνθήκες που επικρατούν στα μαγαζιά. Η εστίαση παραμένει ήδη σχεδόν τέσσερις μήνες σε αναστολή.
Πέρασε ένας χρόνος. Ένας ολόκληρος χρόνος… Και τώρα τι;
Πηγές: eody.gov.gr, wikipedia, pinterest
elbellicita.wordpress.com 